Ik moet een tekst schrijven voor een klant. Best een lastige want het is de bedoeling dat ik een nogal zakelijk geheel van 27 pagina’s omzet naar een motiverende samenvatting van 2 pagina’s. Dus ik vertoon wat uitstelgedrag. Ga even koffie zetten. En bedenk opeens dat het wel erg leuk zou zijn om een blog voor boekselen te schrijven. Vandaar. Een persoonlijk verhaal dit keer.
Lege agenda
Soms heb ik een weekend helemaal zonder afspraken. Heerlijk, niks aan je hoofd, geen tijden om rekening mee te houden. Op zaterdag werd voorspeld dat het vanaf een uur of drie zou gaan regenen. Dus we besloten een flinke fietstocht te maken die ons rond drie uur weer naar huis zou voeren.
Inderdaad begon het ’s middags te regenen, maar dan om twee uur. Dus we waren doorweekt toen we een uur later de straat in reden met tachtig kilometer op de teller. Ik wilde ook nog bloemen halen ‘om de hoek’ en besloot om dat meteen te doen, want eenmaal thuis op de bank zou ik daar vast geen zin meer in hebben.
Toen ik kwart over drie drijfnat, met bloemen, de achterdeur opende, stond Martin me lachend op te wachten: ‘Verrassing! Er zitten binnen vier dames voor een workshop!’.
Verrassing!
Inderdaad, een complete verrassing! Maar wat gek, mijn workshops beginnen nooit om drie uur. Er ging me geen enkel belletje rinkelen. Ik moest dan ook aan mijn bezoekers zelf vragen wat we hadden afgesproken. Toch echt een workshop boekselen, om 3 uur, aan vier zussen.
Oké, gaan we doen!
Hoe loopt dit af?
We hebben achteraf zo moeten lachten om hoe Martin op zijn beurt werd overvallen door het gezelschap. Toen hij thuis kwam, ook via de achterdeur, trof hij op het stoepje voor de voordeur dus vier dames aan, op een kluitje schuilend onder het afdakje. Of hij van boekselen had gehoord? Jazeker, daar was hij mee bekend. Gastvrij liet hij iedereen binnen en zette alvast een pot thee. ‘Het is voor mij ook spannend hoe dit af gaat lopen, maar dan hebben jullie in ieder geval een kopje thee en een goed verhaal!’
Ik friste mezelf supersnel op en met een half uurtje vertraging kon ik starten met de workshop. Gelukkig weet ik alles over boekselen en staan de benodigde materialen voor het grijpen. Zo kwam ik erachter dat ik ook een workshop kan geven zonder een uur voorbereiding. Pas na een uur of twee begon ik vage herinneringen te krijgen aan het contact dat ik met de organiserende zus had gehad. Geen idee waarom de workshop niet in mijn agenda terecht kwam, maar ik zal hem niet snel meer vergeten!